(Wataha Wody.) Od Ayato.

Jej policzki delikatnie się zaróżowiły. Słodkie. Od tej strony jej jeszcze nie poznałem.
- A Ty… Nie powinieneś już w takim razie... Ze mnie zejść.? - Spytała i uniosła wyżej głowę.
Nie próbowałem ukrywać uśmiechu widząc jej zachwianą równowagę i pewność siebie.
- Czemu.?
- Bo... Jeszcze pomyślę, że Ci się to podoba. - Odpowiedziała i wolną rękę położyła na mojej piersi. Pchnęła lekko próbując mnie zmusić do zejścia. O nie. Kąciki moich ust jeszcze bardziej się uniosły.
- Nie powiedziałem. że mi się nie podoba... - Złapałem Arwe za rękę i przytrzymałem. - Powiedziałbym nawet, że podoba mi się bardziej.
Splotłem nasze palce i spojrzałem nań. Oboje mieliśmy bladą cerę lecz jej dłoń była cieplejsza od mojej.
Zerknąłem w bok i zobaczyłem towarzysza Dziewczyny - Ducha. Zmarszczyłem brwi.
Co on tutaj robi.? Spojrzał na nas, na jego twarzy widoczna była konsternacja.
- Ops. Przepraszam. Już się zmywam.
Ruszył dalej. Przeniosłem spojrzenie na dziewczynę. Widać jej także się to nie spodobało.
- To nie mogło być przypadkowe. Z tego co zauważyłem ciągle trzyma się Paraldy.
Przytaknęła.
- Też to zauważyłam. - Jej twarz momentalnie zmieniła się na surowszą. - To musiała być jego sprawka. - Ostatnie słowa ociekały jadem.
- Kuro.?
Znów przytaknięcie.
- Chodź. - Wstałem i pociągnąłem ją za sobą.
Ruszyliśmy w stronę polany. Po chwili doszliśmy na jej skraj.
- Zostań gdzieś niedaleko i obserwuj. - Na jej ustach zagościł pokazowy, wredny uśmieszek.
- Co knujesz.? - Spytałem rozbawiony.
- Zobaczysz. - Jeszcze jeden krótki uśmiech i już jej nie było.
Ulokowałem się znów pod jakimś drzewem mając widok na całą polanę.
Niedaleko wodospadu stał Kuro z zawiedzioną miną, a obok niego znudzony Damp. Zza ich pleców zbliżał się Akatsuki, a od frontu Arwe. W polu mojego widzenia ukazał się także Anakin. Więc trzeba przygotować się na przedstawienie. Usiadłem wygodniej i czekałem.